Bir tilkinin ini bir ana koridor, bir yaşam alanı ve birkaç kaçış koridorundan oluşur. Tilkiler yuvalarını nadiren kendileri kazar, ancak mevcut inleri porsuklardan veya tavşanlardan devralır ve daha sonra genişletirler. Çiftleşme mevsimi boyunca çoğunlukla inlerinde yaşarlar ve 5 ila 6 yavruyu yetiştirmek için de inlerini kullanırlar. Yaklaşık 4 hafta sonra yavrular ilk kez inden ayrılırlar. Yavrular 4 ay sonra bağımsız hale gelirler.

Tilkiler olağanüstü görme, duyma ve koku alma özelliklerine sahiptir. Bu özellikleri avlanırken onlara yardımcı olur. Çoğunlukla alacakaranlıkta ya da geceleri dışarıda olurlar ve gündüzleri uyurlar.
Çoğunlukla farelerle beslenirler ama kurbağa, böcek, solucan, meyve ve çilek de yerler.

Tilkiler insanların neredeyse hiç tehlike oluşturmadığını öğrenmişlerdir. Bugün Bonn'daki Südfriedhof mezarlığı gibi şehir ve kasabalarda bile görülebilirler. Bahçelerde, parklarda ve mezarlıklarda en uygun yaşam koşullarını bulurlar. Şehirdeki çok sayıda fare ve sıçandan faydalanırlar ve çöp kutularında ve kompost yığınlarında bol miktarda yiyecek bulurlar. Gerekirse eski bir su borusunu bile in olarak kullanabilirler.