Wiewiórki to gryzonie. Ich ostre zęby z łatwością rozbijają twarde łupiny orzechów. Ślady posiłku wiewiórki są łatwe do rozpoznania w lesie: puste skorupki orzechów i nadgryzione szyszki. Dlaczego by ich nie poszukać? Może odkryjesz też samą wiewiórkę. Jest ona aktywna w ciągu dnia i niezbyt płochliwa.

Wiewiórki spędzają większość swojego życia na drzewach. Potrafią się wspinać, utrzymywać równowagę i bardzo dobrze skakać. Ich długi, krzaczasty ogon pomaga im sterować i utrzymywać równowagę, a wyczuwalne włoski na całym ciele pozwalają im ocenić odległość do gałęzi i liści. Dzięki ruchomym pazurom wiewiórki mogą nawet dobrze trzymać się gładkiej kory drzew.

Ponadto tworzą gniazda z gałązek i liści w koronach drzew, zwane dreys. Tutaj rodzą swoje młode dwa razy w roku. Zimą hibernują również w dreys, gdzie budzą się regularnie, aby jeść z zapasów. Jesienią spędzają dużo czasu na zbieraniu orzechów i nasion, ukrywając je w dziuplach drzew lub zakopując w ziemi. Jeśli nie uda im się ponownie znaleźć wszystkich kryjówek, zapomniane zapasy mogą wykiełkować następnej wiosny. W ten sposób wiewiórki pomagają rozprzestrzeniać się roślinom i odmładzać las.