Η δημιουργία διαφορετικών τύπων εδάφους εξαρτάται από το μητρικό πέτρωμα, το κλίμα, τις συνθήκες νερού και την ανάπτυξη των φυτών. Το Kottenforst περιέχει κυρίως stagnosol, ή έδαφος με στάσιμα επιφανειακά ύδατα.

Αυτό χαρακτηρίζεται από ένα υδροπερατό στρώμα στο οποίο το νερό της βροχής μπορεί εύκολα να διαρρεύσει και ένα στρώμα που δεν επιτρέπει στο νερό να περάσει. Όταν βρέχει πολύ, το νερό συσσωρεύεται και το έδαφος γίνεται πολύ υγρό. Ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, τα υδάτινα εδάφη μπορεί να είναι ξηρά ή υγρά.

Η σταγονοστρώση είναι συχνά κοκκινωπή και έντονα στικτή. Αυτό οφείλεται στην περιεκτικότητά του σε νερό και στην παροχή οξυγόνου. Εάν το έδαφος είναι ξηρό και υπάρχει αρκετό οξυγόνο, οι ενώσεις του σιδήρου οξειδώνονται και το έδαφος "σκουριάζει". Εάν το έδαφος είναι υγρό και δεν υπάρχει οξυγόνο, τα βακτήρια μετατρέπουν τη "σκουριά" πίσω σε ενέργεια και σχηματίζονται ανοιχτόχρωμες περιοχές: το έδαφος "λευκαίνει".

Αφού τα δέντρα τρυπήσουν τις ρίζες τους στο έδαφος, αυξάνουν το πάχος τους. Αγκυρώνονται στο έδαφος όπως οι πείροι όταν μια βίδα βιδώνεται στον τοίχο. Αυτή η αγκύρωση είναι τόσο καλή που οι ρίζες χρειάζεται να αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος του συνολικού βάρους του δέντρου. Στα εδάφη του Kottenforst, οι ρίζες της καρδιάς και της βρύσης παρέχουν ιδιαίτερα σταθερή σταθερότητα, επειδή διαπερνούν το υδροπερατό στρώμα. Οι οξιές έχουν καρδιακές ρίζες, οι βελανιδιές έχουν ρίζες βρύσης. Τα δέντρα απορροφούν νερό και θρεπτικά συστατικά μέσω των άκρων των ριζών τους.

Οι γαιοσκώληκες τρώνε το δρόμο τους μέσα στη γη. Κατά τη διαδικασία αυτή μαζεύουν φυτικά υπολείμματα και μικροσκοπικά κομμάτια πέτρας. Με τη βοήθεια των λίθων, συνθλίβουν τα φυτικά υπολείμματα και στη συνέχεια τα χωνεύουν. Κάθε μέρα ένας γαιοσκώληκας τρώει περίπου το μισό του βάρους του. Στη συνέχεια απελευθερώνει ξανά το χωνεμένο υλικό. Αυτό έχει μετατραπεί σε πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά χούμο.

Οι γαιοσκώληκες δεν κάνουν μόνο το έδαφος πιο γόνιμο. Το ψάχνουν και το αερίζουν. Όσο περισσότεροι γαιοσκώληκες, τόσο το καλύτερο! Μετρήστε πόσοι γαιοσκώληκες ζουν σε αυτό το τετραγωνικό μέτρο εδάφους!

Οι τυφλοπόντικες είναι τέλεια προσαρμοσμένοι στην υπόγεια ζωή. Τα μπροστινά τους πόδια μοιάζουν με φτυάρια. Τα χρησιμοποιούν για να σκάβουν διαδρόμους μέσα στο έδαφος. Συσσωρεύουν το χώμα στην επιφάνεια σε λόφους τυφλοπόντικων. Μεταξύ των διαδρόμων υπάρχουν θάλαμοι διαβίωσης, τους οποίους εξοπλίζουν με φύλλα και βρύα ως χώρους ύπνου ή για να μεγαλώνουν τα μικρά τους.

Οι τυφλοπόντικες έχουν πολύ κακή όραση. Ωστόσο, ακούνε καλά και έχουν εξαιρετική αίσθηση της αφής. Οι μικροί κορμοί τους είναι πολύ ευαίσθητοι. Αυτό τους επιτρέπει να εντοπίζουν γαιοσκώληκες, έντομα και αράχνες με τα οποία τρέφονται. Αν χρειαστεί, αναζητούν επίσης τροφή στην επιφάνεια όταν το έδαφος είναι παγωμένο το χειμώνα. Δεν πέφτουν σε χειμερία νάρκη.

Το πλαστικό δεν ανήκει στο έδαφος. Σε αντίθεση με τις οργανικές ουσίες, όπως τα φυτικά υπολείμματα, δεν μπορεί να αποικοδομηθεί πλήρως αλλά μόνο να συνθλιβεί. Τα κομμάτια του πλαστικού γίνονται όλο και μικρότερα λόγω της μηχανικής και χημικής αποσύνθεσης καθώς και της διάβρωσης, μέχρι που τελικά μετατρέπονται σε μικροπλαστικό. Πολλές τοξίνες εναποτίθενται στην επιφάνεια αυτών των μικροσκοπικών πλαστικών σωματιδίων. Οι άνθρωποι εξακολουθούν να διερευνούν πώς ακριβώς αυτό επηρεάζει τους ζωντανούς οργανισμούς στο έδαφος και το δασικό οικοσύστημα. Σήμερα γνωρίζουμε ήδη ότι οι γαιοσκώληκες, οι οποίοι απορροφούν τα σωματίδια του πλαστικού μαζί με το έδαφος, δεν αναπτύσσονται το ίδιο καλά. Επομένως, σας παρακαλούμε να μην αφήνετε πλαστικά απορρίμματα στο δάσος!