Bu nedenle genç kayın ağaçları son 40 yıldır ladin ağaçlarının altına dikilmektedir.

Kayın ağaçları, ne çok ıslak ne de çok kuru olması gereken, iyi köklenebilen gevşek toprakları tercih eder. Ancak Kottenforst'ta, kökleri yeraltı sularına ulaşabilecekleri toprağın derinliklerinde olduğu için suyla dolu topraklarda da yaşayabilirler. Ancak iklim değişikliği nedeniyle artık aşırı kurak mevsimlerden ve aşırı ıslaklıktan muzdaripler.

Kayın ormanları çok gölgelidir çünkü yoğun yaprakları güneş ışığının geçmesine neredeyse hiç izin vermez. Bu da çalılıkların görece azlığını açıklamaktadır. Yeterli ışık ancak ilkbaharda, yapraklar henüz tam olarak gelişmemişken orman tabanına düşebilir. O zaman çalı anemonları ve kırlangıçotları gelişebilir. Genç kayınlar da yaşlı ağaçların gölgesinde gelişir. Gölgelikte büyüyebilecekleri bir boşluk açılana kadar beklerler.

Kayın ağaçları 300 yaşına ve 40 metre yüksekliğe kadar büyüyebilir. Ticari ormanlarda genellikle 120 ila 140 yaşlarındayken hasat edilirler. Odunları sert, biraz kırmızımsıdır ve kontrplak, mobilya, parke döşeme ve oyuncak olarak işlenir. Yakacak odun olarak da kullanılabilir.

• Kayın ağaçları sonbaharda meyve verir. Tohumları olgunlaştığında, meyve kapları patlayarak açılır ve beechnutlar yere düşer. Orman hayvanları için önemli bir besin kaynağıdırlar. Çoğunlukla alakargalar, sincaplar ve fareler tarafından yayılırlar, bu hayvanlar fındıkları toplar ve bazen nereye sakladıklarını bile unuturlar.
• Alakarganın uyarı sesi, cırcırlı bir şarkıdan yüksek sesli bir çığlığa kadar yükselebilir. Orman polisi olarak da adlandırılırlar. Alakargalar diğer kuş seslerinin mükemmel taklitçileridir.
• Orman tırtıl avcısı, gün boyunca aktif olan büyük bir böcektir. Ağaçlardaki ve yerdeki tırtılları, kelebek ve eşek arısı pupalarını avlar. Larvaları da yırtıcı bir şekilde beslenir. Böylece ormandaki biyolojik dengenin korunmasına yardımcı olur. Çok nadir görülür ve Kuzey Ren-Vestfalya'da nesli tükenmiştir.